Een peuter in huis is als een soap

‘Nee!’ ‘Ikke.’ ‘Zelf doen.’ Rond hun tweede groeit bij peuters het besef van hun ‘ik’, los van mama en papa. Ze ontwikkelen een eigen wil en willen deze ook doen gelden. Het gevolg: de ‘peuterpuberteit’ waarin peuters de grenzen opzoeken, en ja, daar hoort af en toe drama bij. Maar je maakt ook zoveel moois en grappigs mee. Een paar dingen die je kan doen om door de peuterpuberteit heen te navigeren.

De peuterpuberteit is een perfect normale fase: een belangrijke fase ook in de ontwikkeling van je peuter naar zelfstandigheid. Ze gaan hun grenzen verkennen. En maar goed ook, want zonder je grenzen te verleggen, leer je geen nieuwe dingen. Geef hem experimenteerruimte en ga samen op ontdekking.

Stimuleer je peuter in zijn of haar drang om zelf dingen te doen. Peuters willen je graag helpen met je dagelijkse bezigheden en doen je graag na: geniet van die lieve, belangeloze hulp.

Laat je peuter ook al kleine keuzes maken, zoals de keuze tussen de rode of groene T-shirt ‘s ochtends. Zijn of haar eigen wil af en toe laten gelden is belangrijk voor je peuter. Je zal merken dat hij of zij dan bij andere dingen minder de behoefte heeft om te bepalen hoe ze verlopen.

Regels en duidelijkheid zorgen voor veiligheid, zekerheid en voorspelbaarheid. Ze brengen rust in je peuters zoektocht naar zijn of haar eigen persoon. Wil dit zeggen dat je peuter zich altijd aan al deze regels zal houden? Nee, dat niet. Je peuter moet dan ook leren dat niet alles wat hij of zij wil ook effectief mag.
Als er te veel regels zijn, wordt het te vaak een strijd met die peuterpuber die overal tegenin gaat. Beter is het stellen van een beperkt aantal regels.

Een te volle planning of te veel drukte loopt fout af. Naar de supermarkt na een dag in de kinderopvang is veel voor een peuter. Net als ergens op bezoek gaan op het einde van een vermoeiende dag. Misschien kan dit morgen of kan je alleen gaan terwijl je peuter thuisblijft bij je partner of oppas?

Het is belangrijk dat je als ouder tijdens een driftbui rustig blijft en je niet laat meeslepen, hoe moeilijk dat soms ook is. Sommige kinderen hebben graag dat je hen vasthoud, anderen willen graag wat afstand. Probeer dichtbij te blijven, maar als je kind of jijzelf helemaal overstuur bent, is het soms nodig om fysiek afstand te nemen. 

Kies samen een aparte plek voor je peuter om uit te razen. Dat is geen straf. Het is een plek waar je peuter kwaad màg zijn en hij of zij de ruimte krijgt om zijn of haar emoties te uiten. Toon begrip voor deze gevoelens en probeer ze na de uitbarsting te benoemen.

Vraag jezelf af waarom je peuter zo gefrustreerd is en zoek naar een oplossing. Misschien is het speelgoed niet echt geschikt voor zijn of haar leeftijd en frustreert hem of haar dit? Misschien is zijn of haar jas zelf aandoen nog te moeilijk?

Je kan je peuter helpen zonder je peuter het gevoel te geven dat hij of zij het niet kan.

Soms zit je peuter koppig vast in zijn of haar eigen woedebui. Huilen kan soms opluchten, dus geef je kind de kans om boos of verdrietig te zijn. Laat je kindje weten dat je het ook dan graag ziet. Als het moeilijk blijft voor je kindje, kan het helpen om je peuter af te leiden: ga buiten wandelen, begin een verhaal te vertellen, speel een spelletje. Het geeft je peuter vaak dat beetje houvast die hij of zij nodig heeft om uit de boze bui te komen.

Oudere peuters kennen steeds meer woorden en proberen te vertellen over alles wat ze zien en opmerken. Ze zijn tegelijkertijd te klein om alles te kennen of begrijpen. Het gevolg: geniale uitspraken en hilarische conversaties waarvan je nu al weet dat je ze gaat missen.