Borst- of flesvoeding?

Borstvoeding versus flesvoeding. Een heet hangijzer, een moeilijk onderwerp. Ouders worden bewust of onbewust in een van de kampen geduwd. Waarom doen we dat eigenlijk? Waarom zouden borstvoeding en flesvoeding tegenover elkaar moeten staan? Want er is zoveel dat ons verbindt: we zijn allemaal gewoon ouders die hun best doen en hun kind doodgraag zien.

Uiteindelijk is het simpel. Hoe je je kind ook voedt: met de borst, de fles, kunstvoeding of afgekolfde melk, dat maakt niet uit. Dat je het doet met liefde, zorg en aandacht, daar gaat het om.

Wij tonen graag 3 zulke mama’s, elk met hun verhaal. Ook Ann Kenis, mama van Finn, Bas en Lene en verpleegkundige bij Kind en Gezin, vindt het belangrijk om er te zijn voor alle ouders, of ze nu kiezen voor borst- of flesvoeding

Ann: “Geef je borstvoeding of flesjes?” Je hebt deze vraag waarschijnlijk meer dan eens gehoord de laatste weken. Wees gerust, wij gaan ze niet nog eens stellen. Want eerlijk? Voor ons maakt het niet uit (nee, écht niet). Wij zijn er sowieso voor jou.

Het is zo jammer dat alle mama’s met één vraag onbewust (of bewust) in 2 kampen geduwd worden. Borstvoeding versus flesvoeding. Waarom doen we dat eigenlijk? Waarom zouden borstvoeding en flesvoeding tegenover elkaar moeten staan? En waarom zetten we Kind en Gezin als scheidsrechter daartussenin, verplicht om kamp te kiezen. Wij willen daar helemaal niet staan. Op die plek kunnen we alleen maar teleurstellen. Aanhangers van borstvoeding vinden dat ons advies voor borstvoeding te vrijblijvend is. Mama’s die flesjes geven blijven achter met het gevoel dat ze in onze ogen niet goed genoeg zijn als ouder. Kortom: één advies, heel veel ongelukkigen.

Nochtans is er maar één juist antwoord op de vraag of je het best voor borstvoeding of flesvoeding kiest: simpel, kies waar jij je goed bij voelt. En wat je ook kiest, Kind en Gezin is er voor jou. Wij zitten sowieso in jouw kamp, welk dat ook is. Hoeven we daarom te ontkennen dat borstvoeding een ideale start is? Nee, absoluut niet. De natuur heeft ervoor gezorgd dat we onze kinderen zelf kunnen voeden. Hoe kan dit fout zijn? Maar er is zoveel meer dan enkel dit argument. We leven in een snelle, veeleisende maatschappij: iedereen maakt zijn of haar keuzes. En zoals vaak met borstvoeding wordt die keuze door heel wat verschillende argumenten en omstandigheden bepaald. Er zijn mama’s die dolgraag borstvoeding willen geven, maar niet kunnen. Er zijn mama’s die bewust kiezen voor flesvoeding, zodat hun partner ook een flesje kan geven. Lukt borstvoeding dus niet? Of wil je geen borstvoeding geven? Ook dan staan wij aan jouw zijde."

Ann: "In die eerste moeilijke periode wilde ik gewoon mensen naast mij die me steunden in al mijn beslissingen, welke beslissing dat ook was. Als mama die een peuter van amper 2 jaar en een kersverse tweeling aan haar borst had, weet ik waarover ik spreek. Iemand zei bij de oudste tegen mij: ‘Amai, hij weent zoveel. Je melk is waarschijnlijk niet voedend genoeg.’ God, dat hakte erin. Bijna 8 jaar later krimpt mijn hart nog ineen als ik dit schrijf. Laten we lief zijn, voor elkaar en onszelf. Kind en Gezin is geen koele organisatie die volgens ‘het boekje’ werkt. Sommigen zien ons misschien zo. Wel, we willen er alles aan doen om jou van het tegendeel te overtuigen. We staan niet boven jou of tegenover jou. Welke keuze je ook maakt. We staan naast jou, achter jou, dicht bij jou."

Daisy: “Ik had op voorhand absoluut niet nagedacht over kolven. Ik wilde gewoon via de borst borstvoeding proberen. Maar Mila kwam te vroeg en ze had niet genoeg kracht om lang genoeg aan de borst te drinken. Je wil als mama toch proberen je kind jouw melk te geven, dus dacht ik: oké, kolven dan. Ondertussen zit er al 20 liter melk in de diepvries. (lacht) Mila drinkt mijn melk, maar dan uit een flesje. En zo kunnen mijn man en de grootouders ook helpen en een band opbouwen met haar. Het is al zwaar geweest, dat zal ik niet verstoppen. Maar ik ben vooral trots op mezelf dat ik het al bijna 10 weken volhoud. We zien wel hoe lang Mila en ik het nog zien zitten.”

Erlin: "Tja, ik ben graag voorbereid. En als zwangere vrouw hoorde ik van zoveel vrouwen dat ze pijnlijke tepels hadden of kloven, tot bloedens toe. Ik heb vaker zulke verhalen gehoord dan de ‘het ging allemaal vanzelf’ –verhalen. Dus ik was heel vooraf heel voorzichtig. Net als bij Mona wilde ik het sowieso proberen: ik zou wel zien of het lukte. Maar bij mij ging het heel goed van in het begin. Sep hapte goed aan, dronk goed, kwam goed bij. Ik heb die tube nooit nodig gehad. Aan alle vrouwen: het kan dus ook echt soms gewoon vanzelf gaan. (lacht) En het is gewoon een fijn moment. Sep legt tijdens de borstvoeding zijn handje vastberaden op één plek op mijn borstkas. Altijd op dezelfde plek. Dat is zo lief."

Cindy: “Niemand had me verteld dat het niet altijd evident is om borstvoeding te geven, dat het ook moeilijk kan gaan. En het is soms echt supermoeilijk. Ik was heel emotioneel toen ik deels moest overschakelen naar flesvoeding, omdat Liv niet genoeg bijkwam van mijn borstvoeding alleen. Nu begin ik elk voedingsmoment met borstvoeding en eindig ik met flesvoeding, zodat ze zeker genoeg heeft. Ik had gelezen over tepel-speenverwarring en was daar bang voor, maar gelukkig merk ik daar bij Liv niets van. Ze schakelt heel goed over tussen de borst en de fles. Ik ben echt tevreden dat ik haar beide kan geven. Zo lang ik de 2 kan combineren, wil ik het blijven doen.”

Alane: "Bij mijn eerste kindje Louïs dacht ik: 'we zien wel wat borstvoeding geeft, en hoe lang ik het doe'. Ik had veel geluk dat Louïs zo goed aanhapte. En dat was ook zo bij mijn tweede kindje Loren? Enkel de eerste week was even doorbijten, omdat mijn tepels nog wat moesten wennen. Eens dat achter de rug was vond ik het heerlijk om hen lekker dicht bij mij te houden en te voeden, troosten en knuffelen tegelijkertijd. Maar ik besefte ook heel goed dat niet iedereen zo'n goede start heeft. Rondom mij zag ik vriendinnen die in die eerste weken heel veel pijn hadden bij het aanleggen. Gelukkig vonden ze snel een lactatiekundige die de borstvoeding observeerde. Dankzij enkele tips om anders aan te leggen, was hun probleem gelukkig snel van de baan. Dus blijf er alsjeblieft niet mee zitten en vraag hulp als de borstvoeding na die eerste week nog pijnlijk blijft. Ondertussen geef ik borstvoeding aan mijn dochtertje op vraag, dus vaak is dat in het openbaar. Daar zit ik absoluut niet mee en meestal heeft niemand het door."