Ruth vroeg om hulp bij slaapuitdagingen

Vast slapen is niet voor elk kindje even gemakkelijk, daar kan Ruth over meespreken. Als mama van 2 jonge kinderen met slaapuitdagingen, deelt ze graag haar verhaal over slaapuitdagingen, zorgen, hulp en relativering. 

"Bij mijn beide kindjes waren er slaapuitdagingen, want ze associeerden borstvoeding met slaap. Ik heb die gewoonte bewust doorbroken door ze te laten inslapen in hun eigen bed, zonder dat ik ermee rondliep. Het was niet gemakkelijk, maar na een paar nachten doorbijten is het toch gelukt. In het begin dacht ik nochtans echt dat we iets fout deden en maakte ik me wel wat zorgen. Ik wist dat het ploeteren ging zijn, maar je begrijpt pas echt wat het is als je er middenin zit.

Het hielp mij enorm om te praten over mijn zorgen en om ondersteuning te krijgen van mijn omgeving en van Kind en Gezin. Ik had één gesprek met de psychopedagoog, Joke, en dat hielp mij wel. Achteraf bekeken had ik misschien wel nood aan meer gesprekken, want ik durfde mijn zorgen niet voldoende blootleggen.

Tijdens de observatie merkte Joke al snel op dat ik de neiging had om te helpen bij elk geluid van de babyfoon. Ze adviseerde me om gewoon even te wachten of mijn kindje zichzelf niet rustig kreeg. Dat gesprek deed me inzien dat er meerdere correcte aanpakken zijn en dat het oké is om te veranderen. Ik leerde Kind en Gezin toen kennen als een organisatie waar je eerlijk kan zijn als je het moeilijk hebt en niet gewoon ça va moet zeggen.

Vaste ritmes werken erg goed, maar ze zijn niet gemakkelijk in te bouwen en te behouden. Toen ons eerste kindje naar school ging, kwam er wat meer structuur. Dat ritme was eigenlijk ideaal voor ons, maar in realiteit konden we dat niet altijd even goed volgen. Mijn man en ik hebben geen job waarbij we om 16.00 u aan de schoolpoort staan, dus gebeurde het wel eens dat het eten wat later op tafel stond.

Een kind heeft voor een stukje ook een eigen ritme, en dat is heel belangrijk om te weten. Ik leerde hoe ik mijn kindjes kon lezen en hun gevoelens beter kon herkennen. Zo wist ik na een tijdje wel wanneer ze honger hadden, wanneer ze wouden spelen of wanneer ze nood hadden aan slaap. Als je ze zelf in hun bedje legt, mag je erop vertrouwen dat ze vanzelf wel zullen inslapen, ook al kan dit even duren. Kinderen moeten zichzelf regelen op het gebied van slaap, en als het niet direct lukt, dan is dat helemaal niet erg. Er is geen gouden methode om je kind in slaap te krijgen, wat maakt dat er als ouder ook geen 100% controle over hebt.

Als ouder is het heel belangrijk om aandacht te besteden aan je eigen welzijn en dingen te doen die ervoor zorgen dat je zelf kalm blijft. Ik vond het heel moeilijk om een balans te vinden tussen mijn eigen rust en die van mijn kinderen. Ik had soms echt nood aan ruimte, maar tegelijkertijd moest ik beschikbaar blijven voor mijn kindjes. Die rust kan je misschien vinden in het oplossen van een Sudoku of het breien van een trui, maar daar zou ik me niet opgeladen door voelen. Ik voelde dat ik meer nodig had dan alleen de dingen waar ik rustig van werd. Ik gewoon mijn eigen ding doen waar ik energie kon uithalen.

Mijn job en mijn hobby’s hebben me echt geholpen in de zoektocht naar evenwicht, zelfontplooiing en rust. Door mijn eigen ding te doen, kreeg ik veel meer energie en verbeterde het welzijn van mij en mijn kindjes, want zij profiteren van alles wat mij als ouder deugd doet."