Soms hebben kinderen meer ondersteuning nodig dan leeftijdsgenoten. Het vraagt van ouders dan extra inspanning om hulp of behandeling te organiseren. Denk maar aan extra verplaatsingen voor therapie, het intensief opvolgen van een medicatieschema of begeleiding bieden waar leeftijdsgenoten al zelfstandig in zijn (bijv. zichzelf aankleden, naar school fietsen...). De medisch-sociale schaal is een manier om die impact te meten.
Het Groeipakket gebruikt de schaal als evaluatie-instrument voor de zorgtoeslag: hoe groter de ondersteuningsnood, hoe hoger het bedrag van de zorgtoeslag.
Hoe werkt het?
Om elk gezin gelijke kansen te geven onderzoekt Opgroeien bij een aanvraag zorgtoeslag de ondersteuningsnood van kinderen op dezelfde manier:
Opgroeien vraagt via de ouders informatie op van de behandelend arts en betrokken zorgverleners. Vanuit die verslaggeving brengt Opgroeien de individuele situatie in kaart op 3 vlakken (pijlers):
- ‘Ongeschiktheid’: In welke mate is het kind beperkt door ziekte of mogelijke handicap?
- ‘Activiteit en participatie’: Wat kan het kind wel of niet in het dagelijkse leven?
- ‘Familiale belasting’: Hoe zwaar weegt dit op het gezin?
Wat meer uitleg bij de pijlers
- De arts bepaalt het ‘ongeschiktheidpercentage’ van het kind op basis van de pediatrische lijst (BVR zorgtoeslag) en de Officiële Belgische schaal ter bepaling van de graad van invaliditeit (OBSI). Het percentage wordt omgezet in een score van 0 tot 6 punten.
- De punten in pijler 3 worden verdubbeld.
- Tel je de 3 pijlers samen dan krijg je een evaluatiescore van maximum 36 punten. Die punten kunnen recht geven op een zorgtoeslag als een kind:
- minstens 4 punten krijgt in pijler 1 of
- minstens 6 punten in de drie pijlers samen.
Dit moet je nog weten...
Zorgen voor een kind met een specifieke ondersteuningsnood heeft een grote impact op iedereen binnen een gezin.
Een stijging of daling in punten is nooit een oordeel over de zorg en toewijding van ouders voor hun kind.
