Weet je nog ... die eerste keer?

Een eerste tandje, een eerste woordje, een eerste stapje of voor de eerste keer naar de kinderopvang… Eerste keren bij je kind zijn bijzonder. Je kijkt er vol verwachting naar uit en als het dan eindelijk zover is, kan je over niets anders meer praten. Deze 4 kindjes waren er vroeg bij met rollen, tandjes krijgen, groentepap eten en rechttrekken. Hun mama’s en papa’s vertellen graag over hun eerste keer.

Rachel en Glenn, mama en papa van Flora (2 jaar) en Kamiel (4 maanden): “Flora is ons eerste kindje. Haar legden we vaak op het tapijt. Toen Kamiel erbij kwam, wou ik graag een speeldeken. Op een avond kwam een vriendin langs om het te brengen. Ik legde Kamiel er dezelfde avond nog op en wat een succes… Plots, zomaar, rolde hij zich om! Ik was in de wolken, echt zo zot! Op 2,5 maanden denk je nog niet aan rollen hè. Ik maakte meteen een filmpje en deelde het in de WhatsApp-groep van de familie."

Glenn: “Kamiel is er in het algemeen vroeg bij. Hij kon al snel zijn hoofdje rechtop houden en duwt zich nu al goed af. Ik schrik ervan hoe sterk hij is als ik hem vasthoud. Hij zou nu al willen staan, maar daar is het nog wat te vroeg voor, dat is nog te belastend. Kamiel is een rustige baby: hij is tevreden als hij veel ziet en kan doen. Zijn grote zus Flora was onrustiger en vroeg om meer aandacht.”

“Binnen enkele weken zullen we zijn territorium op de speelmat moeten verruimen en beter afbakenen”, gaat Rachel verder. “Nu ligt hij 10 minuten later al aan de andere kant van de speelmat. Of hij met alles zo snel weg zal zijn, valt niet te voorspellen. Zal hij ook zo snel kunnen stappen? Afwachten wanneer die mijlpaal eraan komt. We zijn alvast heel benieuwd!” (lacht)

Jelena, mama van Arthur (6 maanden): “Arthur werd een aantal weken te vroeg geboren, maar maakte dat snel goed. Ook met zijn tandjes is hij er op tijd bij. Dat heeft hij van zijn papa Steffen. (lacht) Arthur was nog geen 6 maanden toen hij extra veel begon te zeveren, een beetje koorts kreeg en plots slechter sliep. De aankondiging dat z’n tandjes op komst waren. Al snel zag ik 2 witte vlekjes vooraan op zijn tandvlees. Daar van dichtbij naar kijken en aan voelen is een risico. (lacht) De ochtend dat het eerste tandje echt zichtbaar was, vonden wij een mijlpaal. ‘Wauw, wat is hij groot nu! We zijn vertrokken, hij is geen plat baby’tje meer!"

"De ochtend nadien was tandje nummer 2 daar ook. Blijkbaar komen die altijd in paren, zo schattig! Natuurlijk hoorde daar een foto met een mijlpaalkaartje bij op de schoot van zijn tante of tantje. Pijn en ongemak verlichten als ze tandjes krijgen, is moeilijk. We koelen zijn bijtring af in de koelkast en masseren zijn tandvlees met een vingertandenborstel. Dat heeft hij wel graag. Nieuw voor ons nu is het tandenpoetsen. Hoe begin je daaraan met die kleine tandjes, hè? Niet simpel… Eigenlijk komt dat voorlopig nog neer op wat spelen en kennismaken met de tandenborstel. We doen er een erwtje peutertandpasta op en geven hem de tandenborstel in de hand als hij in bad zit, bijvoorbeeld. Ik vind tandverzorging heel belangrijk: het bepaalt mee je uitstraling. Mijn eigen tandarts vertelde me dat verzorgde melktanden een waarborg zijn voor een gezond gebit als volwassene".

Lore, mama van Jule (6 maanden), Eliot (5) en Basil (7): “Jule is ons vrolijke, kleine zusje dat op handen gedragen wordt door haar grote broers en papa Mathias. Ze zit sinds het begin gezellig mee aan tafel en is daardoor al een tijdje gefascineerd door eten. We zijn veel vroeger dan bij de jongens gestart met groentepap. Haar eerste groentepapje heb ik met veel liefde bereid. Ik moest wel even wennen, want onze jongens eten ondertussen natuurlijk flink zelf. Weer dat afhappen met een lepeltje, weer dat gesmos… Dat was ik even vergeten. " (lacht)

"We stonden met z’n allen enthousiast ‘Lekker, lekker!’ te roepen bij haar eerste happen. Toch heb ik een beetje een dubbel gevoel: ik ben niet langer de enige die haar eten geeft. Dat was met de borstvoeding natuurlijk wel zo… Uiteraard willen haar broers graag helpen. Dat gaat goed totdat ze wat teruggeeft, dan is het opnieuw aan Mathias of mij. (lacht) De jongens zijn de grootste fan van haar fruitpap, want daar proeven ze heel graag van."

"Wat me opvalt, is dat we minder foto’s nemen. Dat hoor ik van andere koppels ook: bij een tweede of een derde doe je dat veel minder. Die extra ervaring leert je dan weer wel om bijvoorbeeld extra veel groentepap te maken en enkele porties in te vriezen. Als ze wat ouder zijn, vries ik ook kleine stukjes vlees en vis in. Nog een tip? Ik doe haar eerst een klein slabbetje aan met daarover een groter model, het liefst met een plastic achterzijde. Zeker voor de eerste, erg vloeibare pap is dat handig. Zelfs zo goed ingepakt, vind ik daarna nog restjes tussen haar nekplooitjes. Omdat een goed voorbereide mama er 3 waard is, voorzie ik altijd enkele reserveporties voor mocht m’n potje op de grond belanden. (knipoogt) Onze kleine meid lust nu zelfs al rode biet, daar zijn we trots op. Al schrok ik wel even van de kleur van haar pipi en kaka nadien.” (lacht)

Robinn en Yvan, mama en papa van Julian (10 maanden): “Julian is een actieve en goedlachse baby. Hij was nog net geen 7 maanden toen hij zich voor het eerst alleen rechttrok aan onze salontafel. Dat gebeurde op 8 januari 2019. Ik heb het, net als al z’n eerste keren, opgeschreven zodat ik dat later opnieuw kan lezen.”

“We hadden dat niet verwacht, want hij kon nog niet eens zitten of kruipen. Ik was overenthousiast, nam snel een foto en gaf Julian een dikke bravo en knuffel. Zelf begreep hij niet waar we zo’n drukte om maakten”, vult papa Yvan lachend aan.

“Ondertussen trekt ons meneertje zich aan álles recht. En hij durft af en toe de tafel of stoel even los te laten zodat hij alleen staat. We kijken volop uit naar zijn eerste stapjes. Ondertussen letten we er vooral op dat de deuren volledig dicht zijn. Zijn vingertjes zouden ertussen kunnen zitten. Bovendien houdt Julian van water en vindt hij niets leuker dan zich rechttrekken aan de toiletpot en met z’n handjes in dat water spetteren. We gaan hier nog wat meemaken, denk ik. (lacht) Maar dat zijn kleinigheden, hè. We vinden het zalig om te zien hoe hij zelfstandig op ontdekkingsreis gaat in onze woonkamer. Het is echt een avontuur, ook voor ons! Wanneer Julian zich rechttrekt aan de salontafel, grabbelen wij meteen naar de glazen die erop staan. We zijn fier op ons schatje en lachebekje. De ongelukjes onderweg vergeet je snel.”