Elise is verpleegkundige bij Kind en Gezin en mama van een tweeling. Omdat haar dochters al op 33 weken geboren werden, begon Elise vroeg met afkolven.
"Ik ben meteen na de geboorte van mijn tweelingdochters beginnen afkolven. Omdat de meisjes zo vroeg geboren waren, wist ik meteen dat het 'alle hens aan dek’ zou worden voor het kolven. Twee uur nadat de tweeling was geboren, zei ik: 'Ik móét dringend beginnen kolven hoor, mijn productie moet als een sneltrein op gang komen!' Dat zullen ze zich op neonatologie misschien nog herinneren. (glimlacht) De vroedvrouw hielp me bij het manueel kolven en na 48 uur schakelden we over op elektrisch kolven."
Een goede en juiste begeleiding door een vroedvrouw of verpleegkundige, zowel in het ziekenhuis als thuis, is echt zó belangrijk.
"Gelukkig verliep alles vlot. Door zoveel te kolven had ik wel snel last van overproductie. Met de juiste tips kon ik dat gelukkig goed onder controle houden. Een goede en juiste begeleiding door een vroedvrouw of verpleegkundige, zowel in het ziekenhuis als thuis, is echt zó belangrijk."
"De tweeling kreeg mijn moedermelk eerst via hun sonde en al snel ook via een spuitje. Nadien gaven we mini flesjes. We deden meteen aan tepelgewenning en maakten veel tijd voor huid-op-huidcontact. Ik kolfde 5 weken aan een stuk elke 2 uur, ‘s nachts soms om de 3 uur. Na 5 weken dronken mijn dochters steeds beter en moest ik minder vaak kolven. Tot de meisjes 8 maanden oud waren heb ik ongeveer 1 à 2 keer per dag gekolfd. Toen ik weer ging werken bouwde ik die intensiteit opnieuw op. In totaal heb ik 15 maanden elke dag gekolfd."
"Na 8 maanden startte ik terug met werken. Ik kolfde alle voedingsmomenten als de meisjes niet bij me waren. Dat was meestal 2 keer per dag op het werk en nog 1 keer thuis. Mijn 'kolven op het werk' verhaal was net zo intensief als de eerste 5 weken, en misschien nog wel heftiger want het was tijdens de werkuren. Dankjewel aan al mijn collega’s die dat ook gewoon ‘zó normaal vonden’ en mij geweldig mee ondersteunden. Zo was het toch draaglijker."
"Op het werk kolfde ik altijd tijdens mijn middagpauze. Soms ook voor of na een huisbezoek of consultatie, terwijl ik aan het voorbereiden of afwerken was op de laptop. Ik had altijd mijn kolf, genoeg flesjes en een koeltasje bij, met een koelelement dat 24 uur koel blijft. Ik vond dat ideaal: de afgekolfde melk kon meteen in de kolfzak, zo kon ik geen flesjes met moedermelk vergeten in de koelkast op het werk. Dat werkte ook prima als ik ergens naartoe ging, zoals een uitstap of feestje."
"De grootste uitdaging? Genoeg melk kunnen afkolven om alle flesjes gevuld te krijgen, als de meisjes niet bij mij konden drinken. Zeker als ik 's avonds moest werken was het echt ploeteren. In het begin verliep dat vlot, maar na een dikke 10 maanden kolven werd mijn opbrengst veel kleiner. Vele mama’s denken dan dat hun productie is gedaald, maar dat is vaak niet het geval - ook bij mij niet. Je borsten laten zich vaak na een lange tijd niet meer beetnemen door de kolf. Live voeden ging dus steeds top en ik had meer dan melk genoeg, maar het kolven verliep moeizamer."
Tip van Elise
Probeer zoveel mogelijk korte momenten te kolven. Een keer per dag deed ik, wanneer ik echt ontspannen was, een hele lange kolfsessie. Dat hielp omdat ik dan totaal ontspannen was en zo mijn melkstroom iets vlotter liep.
"Een shout-out naar de mama’s die fulltime kolven. Dat wordt heel vaak vergeten en onderschat. Ik deed dat 'maar' 5 weken en het was al zo zwaar! En toen ik terug begon te werken besefte ik nog meer hoe intens veel planning dat vraagt."
"En aan iedereen die één of ontelbare keren kolft: echt petje af, jullie zorgen bij elke druppel mee voor vloeibare goud voor jullie mini’s!"
Een shout-out naar de mama’s die fulltime kolven. Dat wordt heel vaak vergeten en onderschat. Ik deed dat 'maar' 5 weken en het was al zo zwaar!
