Kinderwens en zwangerschap

De perinatale levensfase begint bij een kinderwens. Je voelt je klaar om (opnieuw) ouder te worden en maakt de keuze om een kind te willen.

Je bereidt je, al dan niet samen met een partner, voor om (opnieuw) ouder te worden en maakt de keuze voor een kind. Tijdens deze fase kan je verschillende gevoelens ervaren: van intens geluk, hoop en blije verwachting tot twijfel, angst of verdriet.

Soms verloopt deze fase anders dan verwacht, gehoopt of gepland. Een ongeplande of ongewenste zwangerschap, een zwangerschapsverlies, moeilijkheden om zwanger te worden of uiteenlopende wensen en verwachtingen rondom kinderen en gezinsgrootte binnen je relatie. Ook als je kiest voor pleegzorg, adoptie of donor-ouderschap zijn deze tegenstrijdige gevoelens normaal.

1. Tegenstrijdige gevoelens zijn ook in deze fase normaal en nuttig. Ze helpen je om deze grote levensverandering goed te overwegen vanuit verschillende perspectieven (individueel, relationeel, financieel, praktisch, moreel, sociaal). 
2. Partners kunnen verschillende gevoelens en verwachtingen hebben, wat logisch is gezien je unieke levenservaringen.
3. Tegenstrijdige gevoelens zijn niet hetzelfde als twijfelen aan je beslissing. Je kunt angstig zijn over veranderingen, maar toch zeker een kind willen. Of verdrietig zijn over het beëindigen van een ongewenste zwangerschap, maar toch zeker weten dat het de juiste keuze is. Deze gevoelens erkennen helpt je om beter voorbereid en zekerder te zijn in je beslissingen.

Vanaf het moment dat je een kinderwens hebt, maak je je een voorstelling van de bevalling, je baby en jezelf als ouder. Deze beelden worden deels gevormd door ervaringen en ideeën die je had voordat je besloot (opnieuw) ouder te worden. Deze voorstelling kan overeenkomen met de werkelijkheid, maar kan ook heel anders zijn.

• Praten met je partner, vrienden of familie over je verwachtingen en ideeën over het ouderschap kan ondersteunend zijn. Het kan helpen om ook je twijfels en tegenstrijdige gevoelens te bespreken. Wat weegt er op jou? Wat voedt je twijfel of angst? Wat verwacht of hoop je van elkaar, van het ouderschap, van je netwerk ... ? 
• Iedereen in je omgeving zal een mening hebben over ouderschap, gezinnen, aantal kinderen ... Soms is het nodig om goed te verwoorden naar elkaar en je omgeving wat jij nodig hebt of hoe jij je daarbij voelt.
• Hulp zoeken of praten met een professionele hulpverlener zoals je huisarts, je gyneacoloog, een psycholoog, een medewerker van FARA, Kind en Gezin, het CAW ... kan nodig zijn als je er alleen of als koppel niet uit geraakt om een beslissing te nemen over je kinderwens.

Zie of voel je dat iemand uit je omgeving een kinderwens heeft en daarbij gemengde gevoelens ervaart? Dan kan je:

• met een open en nieuwsgierige houding luisteren naar de wensen, plannen, verwachtingen, gevoelens, twijfels ... rond het ouderschap.
• zonder oordeel doorvragen over dingen die ze vertellen over een al dan niet aanwezige kinderwens
• je proberen weerhouden om meteen te zoeken naar oplossingen of adviezen te geven
• mee bekijken en inschatten of er extra hulp nodig is rondom gevoelens of twijfels over de kinderwens

Een positieve zwangerschapstest gaat vaak gepaard met tegenstrijdige gevoelens, zoals blijheid, angst, spanning ...  

Weet je nog wat je eerste gevoel was bij het ontdekken van je zwangerschap?

Veel zwangere vrouwen hebben tijdens het eerste trimester van de zwangerschap fysieke ongemakken zoals misselijkheid en vermoeidheid. In het tweede trimester voel je je vaak beter en daalt vaak de angst en ongerustheid. Je wordt stilaan zichtbaar zwanger, voelt de baby bewegen en hebt al enkele consultaties bij de arts of vroedvrouw achter de rug. In het derde trimester kunnen de fysieke ongemakken weer toenemen, alsook een verminderde nachtrust.

Ook veranderen er bepaalde zaken in de hersenen van zwangere vrouwen, zoals de zogenaamde 'zwangerschapsdementie' waarbij je verstrooid kan zijn, vergeetachtig kan worden ... Ook bij vaders worden er veranderingen gezien, maar begint dit eerder pas vanaf de geboorte.

1. De zwangerschap kan een erg verwarrende periode zijn. Zorgen en twijfels zijn normaal.
2. Je kan nu al een grote druk voelen om goed te doen. Er bestaan veel verwachtingen die het uitdagend maken. ‘Mild zijn voor jezelf’ kan helpend zijn. 
3. Het kan helpen om na te denken over door wie je je graag tijdens de zwangerschap laat omringen: wie heb je graag in je zorgteam? Wie zou je kunnen helpen? Bij wie voel je je voldoende comfortabel om je te laten ondersteunen?
4. Praten met de je eventuele partner, familie of vrienden over je verwachtingen en gevoelens over de zwangerschap en het komende ouderschap kan helpen. Wat verwacht je bv. van jezelf en van elkaar tijdens deze periode?  
5. De mogelijke hernieuwde taakverdeling kan je nu al bespreken met je partner of mensen uit je naaste omgeving.
6. Vooraf met je partner praten over de bevalling (de angst, de hoop of verwachtingen) kan ondersteunend zijn.
7. Het kan helpen om contact te maken met je ongeboren kind: samen naar de echo’s, het voelen van leven in je buik, praten over je baby, een naam kiezen voor je baby ...

• Je kan vragen wat je kan doen om te helpen.
• Het kan beide aanstaande ouders helpen als je hun gevoelens van angst, verwarring, ongerustheid... serieus neemt.
• Begrip en medeleven voor de mogelijke fysieke klachten kunnen de ouders helpen.
• Het kan de aanstaande ouders helpen als je tijd en ruimte maakt om écht naar hen en hun eventuele zorgen of vragen te luisteren.